ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ/ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ/ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

Αστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια Ανενεργά
 

Άρθρο Συρόπουλου Στέλιου PT-Msc Hellenic swimming federation

Δυσλειτουργία των φωνητικών χορδών είναι ένα σύνδρομο στο οποίο μη φυσιολογική κίνηση των φωνητικών χορδών δημιουργεί μερική απόφραξη των αεραγωγών οδηγώντας σε αναπνευστική δυσχέρεια. Όταν ένα άτομο αναπνέει κανονικά οι φωνητικές χορδές κινούνται μακριά απο τη μέση γραμμή στην εισπνοή και ελαφρώς προς τη μέση γραμμή στην εκπνοή [1]. Σε ασθενείς με δυσλειτουργία των φωνητικών χορδών η κίνησή τους προσανατολίζεται προς τη μέση γραμμή κατά την φάση της εισπνοής και εκπνοής δημιουργώντας απόφραξη των αεραγωγών [2].

Η άσκηση αναφέρεται ως αιτιολογία για το σύνδρομο δυσλειτουργίας των φωνητικών χορδών σε ποσοστό 18,2% [3]. Σε αθλητές οι οποίοι κάνουν υψηλής έντασης προπόνηση όπως οι κολυμβητές το σύνδρομο εμφανίζεται σε ποσοστό 5% [4]. Κύρια συμπτώματα του συνδρόμου είναι η δύσπνοια και ο εισπνευστικός συριγμός. Οι αθλητές παραπονιούνται για αίσθημα στεγανότητας στην περιοχή του λάρυγγα και επιτάχυνση της δύσπνοιας με την άσκηση. Ο υψηλής αντοχής αναπνευστικός θόρυβος κατά την φάση της εισπνοής, εμφανίζεται κατά την διάρκεια της προπόνησης και επιλύεται πέντε λεπτά μετά το τέλος της [5]. Η έναρξη των συμπτωμάτων είναι ξαφνική και εμφανίζεται μέσα σε λίγα λεπτά από το αυξημένο επίπεδο φυσικής δραστηριότητας. Πολλοί αθλητές αναφέρουν ότι περιορίζουν τη σωματική τους δραστηριότητα σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσουν την συχνότητα των συμπτωμάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα παθολογικό πρότυπο αναπνοής με ταχύπνοια και δυσκολία στο λάρυγγα. Η παρουσία δύσπνοιας συμβάλει σε περαιτέρω προσπάθεια στην προπόνηση [6]. Οι δοκιμές της πνευμονικής λειτουργίας σε αθλητές με το σύνδρομο αυτό δείχνουν μείωση του βίαια εκπνεόμενου όγκου αέρα στο πρώτο δευτερόλεπτο και της βίαιης ζωτικής χωρητικότητας στοιχεία τα οποία συμβάλουν στην μειωμένη απόδοση του αθλητή στην υψηλής έντασης άσκηση [7]. Η μείωση της εισπνευστικής ροής θα οδηγήσει σε αύξηση του κλάσματος βίαιης εκπνευστικής ροής/βίαιης εισπνευστικής ροής κατά 50% της ζωτικής χωρητικότητας [8]. Η ταχύπνοια οφείλεται σε αδυναμία και κόπωση των μυών της εισπνοής ενώ το αυξημένο αναπνευστικό φορτίο σχετίζεται με παράδοξη διαφραγματική αναπνοή [9]. Η αδυναμία της φαρμακευτικής αγωγής να ελέγξει τα συμπτώματα καθώς και η αδυναμία του αθλητή να ολοκληρώσει το πρόγραμμα προπόνησης αυξάνει το συναισθηματικό στρές με επιδείνωση των συμπτωμάτων. Επιπλέον η κατάσταση του αθλητή προκαλεί ανησυχία στον προπονητή του αλλά και στους συναθλητές του όσον αφορά την θνησιμότητα του. Ένας επαγγελματίας υγείας γνώστης της παθοφυσιολογίας του αναπνευστικού συστήματος όπως είναι ο φυσικοθεραπευτής μπορεί να κατευθύνει τον αθλητή σε παρεμβάσεις που οδηγούν σε οριστική περίθαλψη αποφεύγοντας την φαρμακευτική αγωγή. [10].

Μια τέτοια παρέμβαση είναι η άσκηση των εισπνευστικών αναπνευστικών μυών που μπορεί να θεωρηθεί χρήσιμη ως θεραπευτική αγωγή στην αντιμετώπιση του εισπνευστικού συριγμού και δύσπνοιας, βασικών συμπτωμάτων σε σύνδρομο δυσλειτουργιας φωνητικών χορδών σε αθλητές παγκόσμιας κλάσης [11]. Τα οφέλη είναι πολλαπλά. Αναπτύσσοντας αυξημένη δύναμη στους αναπνευστικούς μύες που πρέπει να ενεργοποιηθούν για να υποστηρίξουν το αυξημένο επίπεδο δραστηριότητας ο αθλητής έχει λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσει υπερβολική ένταση στην περιοχή του λάρυγγα. H μείωση της αντίληψης της αναπνευστικής προσπάθειας είναι πιθανόν να μειώσει την αίσθηση του πανικού κατά την διάρκεια της προπόνησης [12] Η μειωμένη αναπνευστική εργασία θα μειώσει την αισθητηριακή οδό του κεντρικού νευρικού συστήματος με μειωμένη αίσθηση της έντονης αναπνοής [13]. Αυτό θα επιτρέψει στο άτομο να αναπτύξει ικανοποιητικές αναπνοές προκειμένου να ξεπεράσει την απόφραξη στο λάρυγγα [12]. Με την άσκηση των μυών της εισπνοής αυξάνεται η διαφραγματική αναπνοή μεγαλώνοντας το μέγεθος ανοίγματος της γλωττίδας μιας ιδιαίτερης δομικής κατασκευής που παίζει ενεργό ρόλο στην προσαρμογή του αέρα σε υγιείς πνεύμονες [13,14]. Έτσι ο αθλητής θα μπορέσει να διατηρήσει τα φυσιολογικά αναπνευστικά πρότυπα με ανοιχτή γλωττιδα κατά την αυξημένη αναπνευστική μυϊκή προσπάθεια μειώνοντας το αίσθημα της δύσπνοιας και αυξάνοντας την απόδοση [14]. Σημαντικές αλλαγές επιτελούνται στην βίαιη ζωτική χωρητικότητα, βίαια εκπνεόμενο όγκο αέρα στο πρώτο δευτερόλεπτο, βίαια εισπνεόμενο όγκο αέρα στο πρώτο δευτερόλεπτο, ολική πνευμονική χωρητικότητα και υπολειπόμενη ένταση [15]. Οι δοκιμές πνευμονικής λειτουργίας σε αθλητή με το σύνδρομο μετά από άσκηση εισπνευστικών αναπνευστικών μυών έδειξαν αύξηση της πρόσληψης οξυγόνου κατά 10% και του κατά λεπτού αερισμού.Επίσης το κλάσμα βίαιης εκπνευστικής ροής/βίαιης εισπνευστικής ροής δε ξεπέρασε το 1,5 στοιχείο αντένδειξης απόφραξης του αεραγωγού [12].

Η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση ξεκινάει με τον επιτυχή έλεγχο των οξείων επεισοδίων ο οποίος μπορεί να μειώσει την αναπνευστική δυσχέρεια. Αρχικά για την διαχείριση της οξείας δύσπνοιας ο αθλητής εκπαιδεύεται αμέσως μετά την ολοκλήρωση της προπόνησης να καθίσει σε καρέκλα με κάμψη κορμού για να αυξήσει την διαφραγματική αναπνοή. Επικεντρώνεται σε ελεγχόμενες εκπνοές με μισόκλειστα χείλη και εισπνοές από την μύτη διατηρώντας χαλαρούς τους ώμους [10]. Μερικοί αθλητές επιτυγχάνουν χαλάρωση του λάρυγγα και ανάκτηση της κανονικής κίνησης των φωνητικών χορδών όταν λαχανιάζουν, πίνουν μικρές γουλιές νερού ή όταν μιλούν [5]. Καθώς η αναπνοή γίνεται ελεγχόμενη ο αθλητής ενθαρρύνεται να σταθεί όρθιος με διατήρηση της διαφραγματικής αναπνοής [10].

Το πρόγραμμα άσκησης των εισπνευστικών αναπνευστικών μυών περιλαμβάνει άσκηση με εξασκητή αναπνοής ειδικού τύπου Powerbreathe. Η διαδικασία είναι 30 αναπνοές με φορτίο 50-60% της μέγιστης εισπνευστικής πίεσης δύο φορές την ημέρα, πέντε φορές την εβδομάδα με χρονική διάρκεια 11 εβδομάδες. Η σωστή τεχνική αναπνοής είναι εισπνοές χρησιμοποιώντας κυρίως διαφραγματική αναπνοή ελαχιστοποιώντας την ανύψωση των ώμων [11]. Εναλλακτικά προτείνονται και κάποιες ασκήσεις επανεκπαίδευσης της διαφραγματικής αναπνοής. Ο αθλητής τοποθετείται σε ύπτια θέση με λυγισμένα γόνατα. Ο φυσικοθεραπευτής τοποθετεί το χέρι του στην κοιλιακή χώρα του αθλητή δίνοντάς του οδηγίες για αργές εισπνοές από την μύτη και εκπνοές με μισόκλειστα χείλη φουσκώνοντας την κοιλία [10]. Οι ώμοι και ο θώρακας είναι χαλαροί καθ όλη την διάρκεια της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας. Στη συνέχεια ο αθλητής εκπαιδεύεται σε βαθιές εισπνοές και μεγάλες εκπνοές εστιάζοντας στο απτικό ερέθισμα του φυσικοθεραπευτή στην κοιλιακή χώρα και απελευθερώνοντας τον εκπνεόμενο αέρα με βαθιές εκπνοές [10]. Η εκπαίδευση συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο με ασκήσεις αναπνοής μπροστά σε καθρέφτη στην όρθια θέση. Η επίτευξη χαλαρής αναπνοής στο περπάτημα, τρέξιμο, διάδρομο και σπρίντ θα αυξήσει το επίπεδο της δραστηριότητας. Η διαφραγματική άσκηση γίνεται 3-5 φορές την ημέρα πίνοντας καθημερινά 2 λίτρα νερού [10].

Αρθρογραφία

  1. England SJ, Bartlett D Jr., Changes in respiratory movements of the human vocal cords during hyperpnea. J Appl Physiol. 52, 780-785, 1982
  2. Newman KB., et al., Schmaling KB. Clinical features of vocal cord dysfunction. Am J Respir Crit Care Med. 152, 1382-1386, 1995
  3. Lakin RC., et al., Upper airway obstruction presenting as exercise-induced asthma. Chest. 86, 499 –501, 1984
  4. Rundell KW., et al.,Inspiratory stridor in elite athletes. Chest. 123, 468 –74, 2003
  5. Sullivan M., et al., treatment for vocal cord dysfunction in female athletes: an outcome study. Laryngoscope 111, 1751–5, 2001
  6. Landwehr LP., et al., Vocal cord dysfunction mimicking exercise-induced bronchospasm in adolescents. Pediatrics. 98, 971–974, 1996
  7. Michael J., et al., Vocal Cord Dysfunction Etiologies and Treatment. Clinical Pulmonary Medicine . 2, March 2006 73-86, 2006
  8. Kryger MH, AJC, Brownell L. A syndrome of sleep, stridor and panic. Chest. 80, 768, 1981
  9. Lim TK., Vocal cord dysfunction presenting as bronchial asthma: the association with abnormal thoraco-abdominal wall motion. Singapore Med J. 32, 208–210, 1991
  10. Katherine RN, et al., Paradoxical Vocal-Cord Dysfunction:Management in Athletes. Journal of Athletic Training. 37, 325–328, 2002
  11. Dickinson J., et al., Inspiratory muscle training: a simple cost-effective treatment for inspiratory stridor. Br J Sports Med. 41, 694–695, 2007
  12. Barbara A., Brilla L., et al., Inspiratory Muscle Training in Exercise-Induced Paradoxical Vocal Fold Motion. Journal of Voice, 4, 635–644, 2005
  13. Volianitis S., et al., Inspiratory muscle training improves rowing performance. Med Sci Sports Exerc. 33, 803–809, 2001
  14. McFadden ER. Glottic function and dysfunction. J Allergy Clin Immunol. 79, 707–710, 1987
  15. Timothy D.M., et al., Pulmonary adaptations to swim and inspiratory muscle training. European Journal of Applied Physiology 103, 635 – 646, 2008
Pin It

Sitemap - Όροι χρήσης - F.A.Q.