Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Η βύθιση στο νερό προκαλεί οξείες φυσιολογικές αλλοιώσεις στο καρδιαγγειακό και πνευμονικό σύστημα λόγω της δράσης των φυσικών ιδιοτήτων του νερού κάτω από την επιφάνεια του σώματος. Τέτοιες αλλαγές μπορούν να προκληθούν από παράγοντες όπως η θερμοκρασία του νερού, το βάθος της εμβύθισης ή και ακόμη η θέση του κεφαλιού του ατόμου μέσα ή έξω από το νερό.
Οι αθλητές υδατοσφαίρισης χρησιμοποιούν ένα ελεύθερο στυλ κολύμβησης για να κινηθούν μέσα στο νερό. Οι ώμοι και το κεφάλι ανυψώνονται πάνω απο την επιφάνεια του νερού όσο η μπάλα βρίσκεται μπροστά απο τον παίκτη που κολυμπά. Αυτό το ανυψωμένο στύλ κολυμπιού προσφέρει περισσότερο φορτίο στην άρθρωση του ώμου και στους γύρω ιστούς. Επιπλέον μπορούν να εμφανιστούν χρόνιες βλάβες στην άρθρωση του ώμου λόγω των υψηλών διατμητικών και συμπιεστικών δυνάμεων που αναπτύσσονται κατα την διάρκεια των επαναλαμβανόμενων ρίψεων της μπάλας με το χέρι, βασικό χαρακτηριστικό του αθλήματος. Οι χρόνιοι τραυματισμοί περιλαμβάνουν χρόνιο πόνο στην οσφύ και τραυματισμούς μεσοσπονδυλίων δίσκων. Η περιστροφή της σπονδυλικής στήλης που απαιτείται για την ελεύθερη αναπνοή στο νερό στο άθλημα της υδατοσφαίρισης καθώς και για την ρίψη και υποδοχή της μπάλας δικαιολογεί τον πόνο στην περιοχή του αυχένα και της οσφύος.
Τις τελευταίες δεκαετίες η πρόοδος της ιατρικής στον τομέα της χειρουργικής παιδιών με συγγενή καρδιακή νόσο έχει αυξήσει δραματικά τα ποσοστά επιβίωσης. Παρόλο που οι χειρουργικές επεμβάσεις έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα η ικανότητα για άσκηση εξακολουθεί να είναι μειωμένη. Πολλά απο αυτά τα παιδιά θεωρούνται υπερβολικά ευαίσθητα και απαγορεύεται η συμμετοχή τους σε φυσικές δραστηριότητες. Η φυσική απραξία και η αποδυνάμωση ως αποτέλεσμα επιβαλλόμενου περιορισμού επιδεινώνει οποιαδήποτε ανοχή στην άσκηση.
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Σε ανταγωνιστικά αθλήματα όπως είναι η κολύμβηση, η σπονδυλική στήλη των νέων αθλητών μπορεί να παρουσιάζει αυξημένη θωρακική κύφωση και οσφυϊκή λόρδωση. Αυτό συμβαίνει διότι κατά την διάρκεια των γρήγορων και δυναμικών κινήσεων, που επιτελούνται στον αγώνα, η σπονδυλική στήλη είναι ο αγωγός μεταφοράς μηχανικής ενέργειας μεταξύ του άνω και κάτω άκρου. Κατά συνέπεια δέχεται μεγάλες ροπές στις κινήσεις της κάμψης, έκτασης, περιαγωγής με ταυτόχρονες μεγάλες δυνάμεις συμπίεσης και διάτμησης. Η επίδραση αυτών των δυνάμεων δημιουργεί εκφύλιση του μεσοσπονδυλίου δίσκου στους αθλητές με απώλεια του ύψους του, φαίνομενο που σχετίζεται με αυξημένη καμπυλότητα σπονδυλικής στήλης. Θωρακική κύφωση και οσφυική λόρδωση συμβάλλουν στη δημιουργία πόνου στην περιοχή του ώμου (ώμος κολυμβητή) και ραχιαλγία αντίστοιχα. Η συχνότητα εμφάνισης πόνου στον ώμο σε όλους τους κολυμβητές κυμαίνεται απο 40-80%. Μία αστάθεια στον ώμο λόγω κακής στάσης μπορεί να προκαλέσει χρόνιο πόνο στον ώμο λόγω των κινήσεων της μαραθώνιας κολύμβησης σε κολυμβητές ανοιχτής θάλασσας. Η επανειλημμένη υπερέκταση της οσφυϊκής μοίρας σπονδυλικής στήλης κατά την μεγάλη διάρκεια κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα μπορεί να προκαλέσει χρόνιο πόνο στην ράχη. Η βελτίωση της στάσης του σώματος είναι απαραίτητη για την πρόληψη και θεραπεία των τραυματισμών.
Η υπέρταση αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου και καρδιακή ανεπάρκεια. Ως υπέρταση ορίζεται η συστολική αρτηριακή πίεση πάνω απο 140mmHg και η διαστολική αρτηριακή πίεση πάνω από 90mmHg. Υπάρχει μια γραμμική σχέση μεταξύ της μείωσης του κινδύνου καρδιαγγειακής θνησιμότητας και της μείωσης της αρτηριακής πίεσης σε μια συστολική πίεση αίματος κάτω απο 115mmHg και μια διαστολική κάτω από 75mmHg. Έτσι ένα άτομο με συστολική αρτηριακή πίεση 120mmHg έχει 50% πιθανότητες να νοσήσει απο καρδιαγγειακή νόσο [1]. Περίπου το 20 % του γενικού πληθυσμού έχει υψηλή αρτηριακή πίεση και χρειάζονται φάρμακα για τη μείωσή της [2].
Άρθρο Συρόπουλου Στέλιου PT-Msc Hellenic swimming federation
Δυσλειτουργία των φωνητικών χορδών είναι ένα σύνδρομο στο οποίο μη φυσιολογική κίνηση των φωνητικών χορδών δημιουργεί μερική απόφραξη των αεραγωγών οδηγώντας σε αναπνευστική δυσχέρεια. Όταν ένα άτομο αναπνέει κανονικά οι φωνητικές χορδές κινούνται μακριά απο τη μέση γραμμή στην εισπνοή και ελαφρώς προς τη μέση γραμμή στην εκπνοή [1]. Σε ασθενείς με δυσλειτουργία των φωνητικών χορδών η κίνησή τους προσανατολίζεται προς τη μέση γραμμή κατά την φάση της εισπνοής και εκπνοής δημιουργώντας απόφραξη των αεραγωγών [2].
Η φυσικοθεραπεία αποτελεί σημαντικό μέρος της θεραπείας χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας. Πώς ωφελεί τον ασθενή.
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Άρθρο του Συρόπουλου Στέλιου PT-Msc Hellenic swimming federation. cardiophysiotherapy.gr
Η κολύμβηση σε επίπεδο αθλήματος απαιτεί ένα πρότυπο αναπνοής με υψηλότερους ρυθμούς και όγκους από ότι η επίγεια άσκηση [1]. Αποτελεί το μοναδικό απαιτητικό άθλημα για τους εισπνευστικούς μύες [2]. Οι απαιτήσεις στις οποίες καλούνται να ανταπεξέλθουν οι αναπνευστικοί μύες στην κολύμβηση είναι μεγάλες. Λόγω αύξησης της συχνότητας των αναπνοών εκπτίσονται λιγότερο [3]. Η βύθιση στο νερό δημιουργεί πρόσθετη πίεση αυξάνοντας την θωρακική αναπνοή [4]. Το φορτίο αντίστασης αυξάνεται από τις υψηλές ροές εισπνοής και εκπνοής αυξάνοντας την αναπνευστική λειτουργία, την ταχύτητα της μυϊκής συστολής και τον όγκο αναπνοής, με αποτέλεσμα να επιστρατεύονται οι επικουρικοί αναπνευστικοί μύς προκειμένου να βοηθήσουν το κολύμπι [5,6]. Κατά συνέπεια ένα καλό αναπνευστικό σύστημα αποτελεί προϋπόθεση για μια πιο αποτελεσματική κινητική δραστηριότητα [1].
Σταθερό: 2102756871
Κινητό: 6936277424
info@cardiophysiotherapy.gr
Sitemap - Όροι χρήσης - F.A.Q.
Powered By kataskeui-istoselidas.gr
